Уладзімір Андрэевіч Семянюк нарадзіўся 16 лістапада 1940 г. у в. Залессе Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці. Бацькі былі простыя сяляне, працавалі ў калгасе імя А В. Суворава. У сям’і было трое сыноў, усе змаглі атрымаць добрую адукацыю, заняць высокае становішча ў грамадстве. Старэйшы Пётр стаў вайскоўцам, сярэдні Мікалай быў галоўным аграномам у калгасе, Уладзімір, малодшы з братоў, стаў прафесарам філасофіі. Сястра Марыя працавала настаўніцай у Залескай сярэдняй школе.

Нараджэнне Кобрынскага рамонтнага завода звязана з уз’яднаннем Заходняй Беларусі з БССР. На былых памешчыцкіх землях заходніх абласцей пачалі стварацца саўгасы і калгасы. На палях з’явілася тэхніка, і для забеспячэння яе бесперабойнай работы патрэбна была рамонтная база. У верасні 1939 г. ЦК ВКП(б) і СНК СССР прынялі рашэнне аб будаўніцтве ў вызваленых абласцях рамонтных прадпрыемстваў.

Надзея Рыгораўна Дземянчук нарадзілася 25 ліпеня 1940 г. у в. Песценькі Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці ў сялянскай сям’і. З ранняга дзяцінства дзяўчынку вабіла літаратура: любіла чытаць аб прыгодах і падарожжах, гістарычныя кнігі.

Іван Паўлавіч Мароз нарадзіўся 22 сакавіка 1945 г. у в. Свішчы Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці ў сялянскай сям’і. Бацька — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, франтавік. У дзяцінстве ў Івана праявілася цікавасць да механікі, таму пасля заканчэння сямігодкі ў 1961 г. ён вырашыў пайсці вучыцца ў Пружанскі саўгас-тэхнікум. Скончыў аддзяленне механізацыі, атрымаў спецыяльнасць тэхніка-механіка.

Гісторыя станаўлення санітарнай службы Кобрынскага раёна сыходзіць у 1944 год, калі на падставе загада № 29 ад 10 снежня 1944 г. па Кобрынскаму раённаму аддзелу аховы здароўя і загада Брэсцкага абласнога аддзела аховы здароўя ад 7 снежня 1944 г. была створана Кобрынская санэпідстанцыя (СЭС). У той час СЭС вырашала такія задачы, як ліквідацыя санітарных наступстваў вайны і акупацыі, барацьба з сыпным тыфам, малярыяй, яшчурам, дыфтэрыяй і іншым хваробамі.

Савет Міністраў БССР у 1988 г. прыняў пастанову аб адкрыцці ў рэспубліцы дзіцячых дамоў сямейнага тыпу. Праект Кобрынскай дзіцячай вёскі нарадзіўся ў сценах Брэсцкага аблвыканкама, і будаўніцтва першых катэджаў на ўскраіне заходняй часткі Кобрына пачалося ў 1989 г. Яшчэ да пачатку дзяржаўнага фінансавання грошы на будаўніцтва катэджаў у Кобрыне выдаткавалі грамадзяне Германіі.

Нінэль Паўлавіч Гасюк нарадзіўся 5 лістапада 1924 г. у в. Лучкава Красінскага раёна Смаленскай вобласці. Бацька Нінэля, Павел Пятровіч Гасюк, скончыў Віленскае педагагічнае вучылішча, вучыў дзяцей на Случчыне. Моцны ўплыў ідэй савецкай улады і яе лідара У. I. Леніна заахвоціла Паўла Пятровіча даць сыну імя Нінэль.

Аздараўленчы цэнтр з водагразелячэбніцай «Аквапарк г. Кобрын» адкрыўся 25 лістапада 2009 г. Гэта першы на Брэстчыне аквапарк. Будаваўся ён па праекце аквапарку «Азёрны», які ўжо некалькі гадоў працаваў у Гродзенскай вобласці. Аб'ект узводзілі пінчане — генпадрадчыкам выступіў «Будтрэст № 2». Будаваўся крыху больш за год і з’явіўся адным з самых буйных і важных будаўнічых аб’ектаў, якія ўзводзіліся да рэспубліканскага фестывалю-кірмашу «Дажынкі–2009» у г. Кобрыне.

Барыс Рыгоравіч Ільясюк нарадзіўся 24 ліпеня 1904 г. у в. Пецькі Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці). У час Першай сусветнай вайны сям’я знаходзілася ў бежанстве ў Варонежскай губерні (сяло Троіцкае). Там Барыс Ільясюк закончыў гімназію.

Дзіцячая школа мастацтваў г. Кобрына — гэта дзяржаўная ўстанова адукацыі ў сферы культуры, якая рэалізуе адукацыйную праграму дадатковай адукацыі дзяцей і моладзі.